بارش استان گیلان در بهار 1401 به مقدار 5/116 میلیمتر و به مقدار 6/51 میلیمتر کمتر از نرمال (نرمال بارش بهار، 1/168 میلیمتر)  بوده است. برای کل استان، دمای میانگین هوای بهار برابر 1/16 درجه سلسیوس بوده، که نسبت به دوره بلند مدت (0/16)، 1/0 درجه سلسیوس افزایش داشته است. دمای حداکثر بهار برای استان 0/21 درجه با افزایش 2/0 درجه نسبت به بلند مدت و دمای حداقل برای استان 2/11 درجه بدون تغییر نسبت به بلند مدت بوده است. برای استان دمای بیشینه مطلق و دمای کمینه مطلق در بهار 1401 به ترتیب منجیل 6/41 (16 خرداد 1401) و جیرنده 2/6-  (3 فروردین 1401) درجه سلسیوس بوده است. سرعت بیشینه باد استان در زمستان مربوط به ایستگاه منجیل به میزان 35 متر برثانیه ثبت شده است.

     برای دوره 3 ماهه منتهی به پایان خرداد 1401، مناطق بسیار محدودی از استان دارای ترسالی(دریافت آبی، بیشتر از میانگین بلند مدت) است. بیشتر قسمت­های مرکزی و غربی استان خشکسالی نداشته (دریافت آبی، در حد میانگین بلند مدت) و دارای شرایط نرمال بوده است. بیشتر مناطق شرقی و مناطقی از جنوب، غرب  و شمال استان شامل خشکسالی(دریافت آبی، کمتر از میانگین بلند مدت)  تا درجه شدید هستند.

    بررسي الگوي حاكم بر نقشه‌هاي هواشناسي فصل بهار بيانگر آنست كه در سطح زمین ، فراوانی نفوذ توده هوای پرفشار کمتر از شرایط بلندمت در منطقه بوده است و متوسط فشار سطح زمین نسبت به حالت معمول در نیمه شمالی کشور از جمله استان گیلان کمتر بوده است. در تراز 850 میلی بار نیز متوسط دما حدود 2 درجه بیشتر از متوسط بلندمدت بوده است. این شرایط نشان دهنده گسترش تناوبی توده هوای گرم از سمت عرض های جنوبی و تضعیف جریانات شمالی در منطقه است. تغییرات ارتفاع ژئوپتانسیلی در سطوح فوقانی جو نیز بیانگر آن است که در ماه های فصل بهار غالبا ارتفاع ژئوپتانسیلی بیشتر از حالت معمول بوده است. این شرایط مبین استقرار پشنه ارتفاعی و هوای گرم دراکثر روزهای بهار در منطقه است. در عین حال عبور تناوبی چندین موجب بارشی با تداوم یکی-دو روزه موجب شکل گیری ناپایداری و وقوع بارش در منطقه شد.